Read more
Dublinliler James Joyceun ilk büyük yapitidir. 1914te yayimlanan bu derlemede yer alan 15 öykünün farkli karakterleri ve olay örgüleri olsa da, hepsi de 20. yüzyil basinda Dublinde yasayan orta siniftan insanlarin hayatlarindan kesitler sunar. Joyce bizi tüccarlarin, memurlarin, katiplerin, tezgahtarlarin kücük burjuva dünyasinda gezintiye cikarir. Mutsuz karakterleri kiralik odalardan, pansiyonlardan, sokaklardan ve publardan olusan dünyalarinda; hayal kirikliklariyla, yalnizlikla ve kasvetle dolu bir hayatin icinde sikisip kalmis, adeta felc olmuslardir. Irlandanin yeni bir ulusal kimlik arayisinda oldugu o dönemde, Joyce yalnizca ulusal kimligin degil, bireylerin kimliklerinin de felce ugradigini gözlemler. Bu öykülerin bir diger ortak özelligi de, karakterlerin yasadiklari epifanya anlaridir. Isanin paganlara ve müneccimlere görünmesi anlamina gelen epifanya terimini, Joyce bir kisi ya da olayla ilgili asil gercegin birdenbire ortaya cikmasiyla karakterlerinin yasadigi aydinlanma anlarini ifade etmek icin kullanir. Dublinlilerde bu dönüstürücü deneyimin doruga ciktigi öykü ise basli basina bir mücevher, Ingiliz dilinde yazilmis en güzel öykü olarak kabul edilen Ölülerdir.
