Read more
Aydinlikta göremeyen birinin geceyi canlandirma arzusu, soyutlama sürecinden nasibini almamis düzmece soyutu örtbas edecegi bir kiliftir. Gece, icini istedigimiz gibi dolduracak sekilde, görünmez hale gelen bosluklarin dölyatagi olarak, salt yetersizligi kamufle etmeye odaklanmis sacmalamaya kendiliginden mesruiyet saglar. Bundan ötürü geceyle flört eden görüntünün, temsilini baskasinin tahayyül gücüne havale ederek aradan cekilmek daima cazip gelir insana. Gece, ates sacan hayvanlardan kristal ciceklere dek tepeden tirnaga isiga bogulmustur burada; tekinsiz ama zifiri karanlikla ilgisi olmayan bir aydinlik gece. Apacik Aydinlikta göremedigi icin karanliktan medet uman sanatci, tahayyül yetisinin armagani olan yaratici soyutlama özgürlügüne ister istemez ihanet etmek zorunda kalmistir. Gece, aydinlikta görülebiliyor olmanin izini tasidigi sürece, sahte gecedir. Hem, kimse gün isiginda görebildiginden ötesini geceye aktaramaz...
