Read more
MENDIL ALTINDA
Haldun Tanerin, Dil bakimindan göze carpan ilk hususiyeti, insana ilk bakista belki kuru bile gelebilecek olan, berrak, temiz, sade - hatta Ömer Seyfeddininkinden daha sade - bir Türkce ile her kelimeye iki üc degil, bazen tek sifat dahi eklemek ihtiyacini duymadan bir Merimée isabeti ve katiyetiyle yazisi ve anlatisidir.
Sade bu kadar degil. Diger taraftan klasik hikaye tarzini asmak cesaret ve maharetini bütün Türk hikayecileri arasinda ilk olarak onda görüyoruz. Esendal kurulu bir zemberekle harekete gecen ve bundan dolayi da ister istemez suni bir kuklavari olmaktan kurtulamayan sahislar ve vakalar yerine, önümüze gercek olaylar, nefes alip veren insanlar cizen, bir kelime ile, bize belirli bir vaka anlatmaktan cok, önümüze bassiz sonsuz bir hayat parcasi seren ilk Türk hikayecisidir. Bu itibarla onu modern anlamdaki Türk hikayeciliginin hakiki babasi saymak hic de yanlis olmaz sanirim. dedigi Memduh Sevket Esendalin kendisine ait olan su sözler, onun hikayelerinin tanimlamasi sayilabilir
Ben insanlara yasamak icin ümit, kuvvet ve nese veren yazilardan hoslanirim. Insanlari yugunmus mutfak pacavrasina ceviren ve yeise düsüren yazilardan hoslanmam. Zaten tam bir refah icinde yasamiyoruz. Bir de karanlik kötü seylerden bahsederlerse bize, onlari okursak.. Bu, insanlari bir havana koyup ezmeye benzer. Halbuki insanlarin icinde umut olmali. Yasama umudu, nese vermeli insana okuduklari.
