Read more
Byung-Chul Han, Ritüellerin Yok Olusuna Dairde hem bireysel hem de toplumsal yasami yogun, istikrarli ve düzenli kilan ritüelleri mercek altina aliyor. Bir yandan yayginlasan kolektif narsisizmin ve otantikligin topluluk aidiyetlerini, diger yandan da dijitallesmenin, üretim mantiginin ve neoliberal kapitalist küresellesmenin ritüelleri adim adim ortadan kaldirdigini ve bu durumun hem zaman hem de mekan algimizi tahrip ettigini öne sürüyor. Her iki dinamigin de hem insan dogasini hem de bizzat toplumsalligi radikal bir bicimde dönüstürdügünü gözler önüne sererek tarihsel bir dönemecte oldugumuza dikkat cekiyor.
Gecis ritüelleri, hayati mevsimler gibi yapilandirir. Bir esikten atlayan kisi hayatin bir evresini kapatmis sayilir ve yeni bir evreye adim atmis olur. Gecis olarak esikler, mekan ve zamana ritim ve ifade katar, hatta onlari anlatirlar. Derin bir düzen deneyimini mümkün kilarlar. Esikler, zaman-yogun gecislerdir. Günümüzde gittikce hizlanan gecisler, kesintisiz iletisim ve üretim lehine yirtilmaya maruz kaliyorlar. Dolayisiyla mekan ve zamandan yana yoksullasiyoruz. Daha fazla mekan ve zaman üretme cabasi icinde onlari yitiriyoruz. Zaman ve mekan, dilini yitiriyor, suskunlasiyor. Esikler konusur. Esikler dönüstürür. Esigin ötesinde öteki vardir, yabanci vardir. Esik fantezisi yoksa, esik büyüsü yoksa, geride bir tek ayniligin cehennemi kalir.
