Read more
Duygularla yasiyoruz. Üzülüyoruz, seviniyoruz; geriliyoruz, gevsiyoruz; endiseleniyoruz, bos veriyoruz; kaygilaniyoruz, kivaniyoruz... Duygularimizla yasiyoruz; olumsuz olanlari kalicilasabiliyor ve sonunda bunaliyoruz, ruhen cöküyoruz. Sadece ruhen mi Kan basincimiz artiyor, görüsümüz bulaniklasiyor, bedenimizden ter bosaliyor, böbrek üstü bezlerimizdeki salgilar cogaliyor... Fiziksel olarak da hasar aliyoruz. Olumlu duygularimiz da kalicilasabiliyor. Bu noktada hazza yöneliyor, haz almanin bagimlisi oluyoruz. Eger haz ertelemesini ögrenmezsek yine bedenen olumsuzluklar yasiyoruz. Hasan Efe cikmaz sokaklara girmeden bu yolaklardan kurtulabilecegimizi gösteriyor Huzur yolculugumuzda yönelisimizin rotasini belirlemeye ihtiyacimiz var. Duygu durumlarindan yola cikarak duygularimizla etkilesen davranis ve düsüncelerimizi, duygularin bizdeki etkilerini ele almali ve ögrenmeliyiz. Ancak ruhumuz ve bedenimizin beslenmeye de ihtiyaci var. Duygularimiz, sindirim sistemimiz ve beynimizin bir bütün oldugunu kesfetmemiz yolculugumuzun bir diger asamasi. Gelisimimizin, özellikle anne ve cocuk arasindaki etkilesimle baslayan gelisim sürecimizin önem ve anlamini kavramaliyiz. Cevre kosullarinin örnegin gürültü kirliginin duygu ve düsüncelerimiz üzerindeki etkilerinin farkina varmali ve sakinmanin yollarini bulmaliyiz. Duygularimiz ile saglikli yasam dogrudan baglantili, bu iliskinin boyutlarini ve niteligini ögrenmek huzur yolculugumuzun ta kendisidir. Yasam duygulanmaktir.
