Read more
1960li yillarda dünyanin her yerinde yankilanan devrim, demokrasi ve sosyalizm siarlari Türkiyeye de yansidi. Gelisen antiemperyalist ve antifasist mücadele ilkin toplumun en aydin kesimi olan üniversite gencliginde ve sonra da isci sinifi ve emekci yiginlarda yanki buldu. Kitlelerin kendiliginden gelisen ekonomik ve demokratik mücadeleleri bir yandan popülist reflekslere yol acarken, bir yandan da sosyalizm ile isci sinifi hareketinin birbirinden ayri ve kopuk gelismesine neden oldu.
Bu dönemde, devrimci ve demokratik canlanma iki ayri kulvarda gelisti. Biri, asker-sivil aydin hareketinin ideolojik ve siyasal kulvari olan Yön Dergisi, ikincisi de, tamamen isci ve sendika önderleri tarafindan kurulan Türkiye Isci Partisiydi. Yaklasik 10 yillik bir tarihsel sürecin en etkili siyasal akimlari haline gelen bu iki hareket, hem birbirlerinden etkilenerek hem de kendi iclerinde ayrisarak dönemin sonunda rollerini tamamladi. Eski kusak önderlerin cekingen ve ürkek legalite ugruna mücadele yöntemleri ile yasal sinirlar icine hapsetmeye calistiklari sol ve sosyalist hareket, yeni, genc ve dinamik önderlerin cabalariyla yeni bir sürece evrildi.
Siniflar mücadelesinin yükselerek keskin bicimlere büründügü bu sürecte Türkiye tarihinin büyük olaylari ve ilkleri yasandi. 1965-1971 yillari sol ve sosyalist hareketin devrimci atilim dönemi oldu. Siyasal ve toplumsal süreci radikal tarzda etkileyen devrimci dinamikler bu dönemde ortaya cikti. Devrimci genclik, isci sinifi ve köylü hareketlerinin yükselisi dönemin karakterini belirledi.
Kitap, 27 Mayistan 12 Marta kadar 10 yillik tarihsel sürecin bütün asamalariyla bütünlüklü bir panoramasini ciziyor ve dönemin sonuna gelindiginde, sol ve sosyalist hareketin en önemli ideolojik ve siyasal kopusunu, baska bir deyisle tarihsel bir Yol Ayrimina vurgu yapiyor.
