Read more
Delilik olgusu, tarih boyunca cesitli disiplinlerin ilgi alanina girmis, hem kavramsal hem de somatik acidan degerlendirilmistir. Insanligin fikr gelisimine bagli olarak, delilere karsi belirlenen tutum ve davranislar degisiklik göstermis ve medeniyetlerin delilige yaklasimi düsünce tarihinin ilginc bir cephesini olusturmustur.Ortacag Bati medeniyeti delileri cadi zannedip yakarken, Müslüman Dogu medeniyeti en basindan beri deliligi bir hastalik olarak kabul etmis ve tedavisi konusunda ilm ve insan bir bakis acisi gelistirmistir. Bu noktada, Müslüman Dogu medeniyetinin akil hastaliklarini tedavi konusundaki basarisinin kaynagi insani yaradilisina en uygun sekilde kavramasinda aranmalidir.Bu kitapta ilk olarak, Dogu ve Bati medeniyet tarihinde delilik kavraminin nasil algilandigina dair bir panorama ciziliyor. Delilik kavraminin dikotomik bir anlam alanina sahip oldugu vurgulanarak, kavramin tersine dönebilen anlam kutuplari arasinda paradoksal bir iliskinin var oldugu öne sürülüyor. Akabinde bu alanda mevcut olan en mühim eserlerden biri, Yenisehirli Avnnin 19. yüzyilda kaleme aldigi mesnevsi Mirat-i Cünnu tahlil ediliyor.Eser, muhtevasi itibariyle hem konuya odaklanmis okurlar hem de klasik edebiyata ilgi duyanlar icin bir hayli öneme sahip.
