Read more
Saltanat devrinin acilarini ancak sanatkarlarin kaleminden dinleye dinleye unutulmaz bir sekilde ögrenebiliriz. Halkin alnindaki bu karayaziyi daha sefkatle ve daha cabuk silmek icin, gecen devrin hatiralarini ona unutturmak icin, onun cektigi bu binlerce cilenin birer birer katiksiz anlatilmasi gerekir. Sabahattin Ali Degirmendeki hikayelerinde bu isi kusursuz yapmistir.
Orhan Saik Gökyay, 1935
Bir kere süphe yok ki S. Ali muhite dönük bir hikayeci. Nabzini kitlenin nabzi ile ayni tempoda attirmak emelinde olan bir sanatci. Üstelik kuvvetli bir müsahit. Sonra, müsahedelerine kendinden fazla bir seyler katmamak azmi de kuvvetli. Hikayelerinde hep kendini silmek yolunu tutuyor... Vedat Günyol, 1945
Hikayecinin ilk yapitlarindan son yazdiklarina dek üzerinde durdugu en belirgin ana düsünü, toplumun bozuk gidisi, bu gidisin icinde yok olmak zorunda kalan insanlarin dramlari. Nitekim Degirmen, Kurtarilamayan Saheser, Viyolonsel gibi zaman zaman bir magazin hikayesinden öteye gidemeyen anlatilari bir yana birakilirsa S.Ali insanlari esit düzeyde yükseltmeyi öngörmüstür her seyden önce. Dolayisiyla döneminde Kenan Hulsi, Sükfe Nihal gibi yazarlarin pek hoslandiklari süslü, betimli, asiri duygusal anlatimlara girismemis; tersine, söyleyisten cok söylenecege önem vermistir.
Selim Ileri, 1969
