Read more
Evdeki adam, maclarini rahatsiz edilmeden izleyebilecegi konforlu bir hayat umuyor, bense sürekli degisik seyler yapmak istiyordum. Örnegin bir kitap okur ve Vay be Sunu dinlesene diye seslenirdim coskuyla. O ise acaba yakin gelecekte yiyecek bir seyler hazirlamaya niyetim var mi diye merak ederek yüzüme bakardi.
Sonunda parasi ve isi olmayan, aksamlarini evde geciren bekar bir anne olmustum. Bir sey yapmam gerektiginin farkindaydim. Bu yüzden kendimi tam gün mesgul edecek bir sey buldum Bütün gün uyumaya basladim Insanlar degisimin kacinilmaz oldugunu söylüyorlardi. Yalandi. Aylar geciyor, her sey ayni kaliyordu. Yoksa yillar mi demeliydim
Bir gün, güler yüzlü, bilincli bir okul arkadasim birdenbire yeniden hayatima girdi ve Hayatinda olup bitenlerden yüzde yüz kendin sorumlusun dedi. Yok canim
Bana, Yolunu dikkatli sec. Uzun süre oradan gitmen gerekebilir yazili bir kurulama bezi hediye etti. Onu dikkate almamakta israr ettim. Yasadigin hayat aslinda yasamak istedigin hayattir cünkü onu yaratan sensin de dedi. En sonunda, Gel de bir seminere katil. Hayatini yoluna koymana yardim edecektir dedi.
Hayat hakkinda bir seminer ha Direncim büyüktü. Belli ki bunlar bir tarikat falandi. Dinle ilgisi yok diye israr etti.
Gitmemek icin sebebim de kalmamisti. Ben de hayatimi dolu dolu, nese icinde, eksiksiz nasil yasayabilecegimi ögrenmenin pesine düstüm; aydinlanma yoluna
