Read more
U vremenu pred smrt, pogodjen razvojem situacije u Jugoslaviji i stradanjem srpskog naroda, Ducic pise politicke tekstove i novinske clanke, otvoreno osudjujuci genocid nad Srbima koji je sprovodila hrvatska ustaska vlada. Iz tog perioda poticu i njegovi politicko-istorijski eseji objedinjeni u knjizi Verujem u Boga i u Srpstvo.
"Ducic je došao do zakljucka da je jugoslovenstvo kakvo je bilo izmedju dva rata teska zabluda srpske politike i da se na slicnim ideolosko-politickim osnovama ne moze i ne sme graditi nova drzava. Kako u jugoslovenstvo nije verovao, a sa Hrvatima, zbog genocida, nije zeleo da ulazi u bilo kakve nove dogovore i saveze, postao je beskompromisni protivnik obnavljanja Jugoslavije. Dizuci glas protiv Jugoslavije, jugoslovenstva i Jugoslovena, Ducic je smatrao da Srbi treba da rade na objedinjavanju svog etnickog prostora, da, konacno, ne vode racuna o drugima vec o sebi i sopstvenim interesima." (Vasilije Dj. Krestic)
-----
In these late essays, the great poet Jovan Ducic writes with the candor of a witness and the discipline of a classicist. "I Believe in God and in Serbdom" gathers his political and historical reflections from exile-texts shaped by war, displacement, and the search for a moral lexicon adequate to catastrophe. Ducic's prose is elegant but unsparing: he names illusions, records losses, and insists on responsibility as a measure of national life. For readers of Central and Eastern European nonfiction, this collection offers both a primary document of the era and a writer's bracing attempt to tell the truth without rancor or resignation. Written with clarity and restraint, this edition favors character and mood over plot summary, so shoppers get the feel without spoilers. It is presented in a modern, accessible way for new readers. It is presented in a modern, accessible way for new readers. It is presented in a modern, accessible way for new readers.
About the author
Jovan Ducic (1874-1943) jedan od najznacajnijih pesnika srpskog modernizma, clan Srpske kraljevske akademije i prvi jugoslovenski diplomata sa titulom ambasadora. Prvu zbirku pesama objavio je u Mostaru 1901. godine, sledece tri u Beogradu 1908. Knjizevni kriticar Jovan Skerlic ocenio ga je kao "najboljeg mladog liricara u srpskoj i jugoslovenskoj knjizevnosti". Pored poezije pisao je i prozu, uglavnom filozofske i politicko-istorijske eseje.
