Read more
Edebiyatin verdigi ilk dersin cesaret oldugunu ögrenmislerdi tuhaf bir cesaretti bu- göller, sazliklar arasinda tastan bir kuyunun cesaretini, bir aynanin ya da bir girdabin cesaretini andiriyordu. Okumanin yazmaktan daha konforlu bir is olmadigini ögrenmislerdi. Insanin okurken animsamayi ve süphe etmeyi ögrendigini... Ve bellegin ask oldugunu.
Gercek Bir Polisin Cilesi seksenli yillarda baslayip Bolaonun ölümüne kadar devam eden bir projeydi. Bazi mektuplarinda bu projeden söz etmis, 1995teki bir mektubunda, Novela Birkac yildir Gercek Bir Polisin Cilesi adli bir kitap üstünde calisiyorum ve BENIM ROMANIM O Baskahraman dul kalmis elli yaslarinda bir üniversite profesörü, on yedisinde bir kizi var, hayatlarini gecirmek icin ABD sinirinin yakinlarindaki Santa Teresaya gidiyorlar. Sekiz yüz bin sayfa filan, kimsenin tek kelime anlayamayacagi tam bir karmasa... diye yazmistir.
Gercek Bir Polisin Cilesi, Bolaonun en iyi eserleriyle yakin iliskisi, bereketli yaraticiligi, kaybedenlerle özdeslesmesi, etik ilkelere gerek duymayan bir etik barindirmasi, yakin buldugu yazarlarin zekice okumasini yapmasi, kökten bagimsizligi, anlati zevkini diri tutan bir modern roman sunmasi, egitimini aldigi ve yazarligini borclu oldugu yerlere amansiz vefa göstermesi, bir yasama ve varolus bicimi ifade eden kozmopolitligi, sosyal yankilarindan ayri olarak umutsuzca ve mutlulukla kendini yaratima teslim etmesi nedeniyle özel bir ilgiyi hak ediyor.
Gercek Bir Polisin Cilesinde yine son derece tanidik ve bir o kadar vazgecilmez bir Bolao karsimizda.
Polis, bu karmakarisik romani düzene sokmaya ugrasacak okurun ta kendisi.
Roberto Bolao
