Read more
Daha önce ayninin cehenneminden söz ederek secilmis tek adam rejimlerini anlamak icin anahtar bir kavram öneren Byung-Chul Han, bu kez, Yeryüzü, kendini mutlak kabul eden öznenin karsi kutbudur. Özneyi kendi tutsakligindan kurtarir, diyor. Kendini mutlaklastiran küstah öznenin her gün suratimiza kustugu lakirdilari ciddiye almayarak hem zavalliliginin altini ciziyor hem de ona bir cikis yolu gösteriyor Yeryüzü. Siradan bir sözcük degil yeryüzü. Insan zihninin bir ürünü olan dünya ile kendi farkini ayirabilmek icin özenilmis ve düsünülmüs bir sözcük. Cünkü insan zihninin vardigi yer inkar edilemeyecek bir gerceklik olarak gözlerimizin önünde duruyor can cekisen Marmara Denizi Bir canli türü olarak insanin dünyaya yükledigi anlamin ulastigi son nokta. Bu yüzden yazar dünyaya uzaktan, yeryüzünün en yalin ifadesi olan bahceden, nesne üretiminin henüz baslamadigi yerden bakmayi öneriyor. Bilgisayar ya da akilli telefon ekrani ile bahcenin duyularimiza verdigi esin farki üzerine düsünüyor ve Bahce zamani baskalarinin zamanidir, diyerek baskaya yükledigimiz anlama cicekleri de katiyor. Ciceklerle sarhos olan, onlarin zamaninda yasamayi sevenleri dünyaya degil yeryüzüne davet ediyor bu kitap.
