Read more
Dit boek bespreekt of het nastreven van de status van een lerende organisatie leidt tot gedragingen die een organisatie sluiten voor nieuwe kennis. Een bespreking van drie aannames uit de literatuur geeft aan dat het ontwikkelen van leerprocessen niet automatisch leidt tot bruikbare kennis. Het in overweging nemen van lerende organisatiemodellen, macht, mogelijke systeemsluiting, kennisniveaus en individuele voorkeuren suggereert dat in plaats daarvan de outputs ertoe kunnen leiden dat een organisatie de kennisontwikkelingscyclus effectief omkeert en het systeem effectief sluit. Bovendien geeft epistemologisch onderzoek aan dat, hoewel wordt aangenomen dat de modellen rationeel van aard zijn, de organisatorische kennis wordt geconstrueerd. Deze mismatch, plus het gebrek aan uitdaging, blijkt het vermogen van een organisatie om haar kennis te herkennen of te gebruiken, te ondermijnen. Er worden vier implicaties geïdentificeerd: dat het genereren van ideeën minder belangrijk wordt dan het herkennen en gebruiken van ideeën; dat kennisherkenning ernstig beperkt wordt; dat de aanwezigheid van vermeende kennis transformatie verhindert en dat het ontwikkelen van lerende organisatieactiviteiten verandering remt.
About the author
PhD: Nottingham Trent University. Research interests include organisational learning, knowledge management and organisational effectiveness; she integrates theories including philosophy, which seek to understand when theoretical ideas are not working in practice. She is currently a Professor in Management at the University of Canberra.
