Read more
Bu ucurum bes yil önce benim sonum olmustu. Her zaman okyanusun dibinde cirpindim. Gece de yasadim; cünkü gündüz de hep yagmur, hep firtina vardi... Sonra Leyani isigim yaptim. O Geceydi, bense, Aydim. Yafes cekinerek elini uzatip Sidrenin elini tuttu. Sonra sen girdin karanlik dünyama. Bes yil sonra bir yildiz kaydi. Fakat Gecede, Yildizlara yer yoktu. Gecenin hayatinda sadece Ay olmaliydi. Ve Ay, Geceyi korumak adina Yildizdan kurtulmak zorundaydi. Ama sonra fark etti ki o Yildizin amaci, Geceye zarar vermek veya Ayin yerini almak degil, Ayla beraber Geceyi aydinlatmakti... Gündüzünde Günes olmakti... Yüregini isitmakti... Umudu olmakti... Sevdigine hayranlikla bakti. Bir zamanlar aglattigim su mavi gözlerin ugruna... Gözyaslarimi silmeye, umudumu yesertmeye ve kapilarimi acmaya hazirim... Bu defa ellerini kizin acik kumral saclarina getirdi. Bir zamanlar cektigim saclarin aslinda her teli benim kurtulusum, benim umudum... Iki elini kizin yanaklarina koydu. Bir zamanlar tokat attigim yanaklarin aslinda benim gülümseme sebebim... Ben Yildiz olayim, sense, Ay ol Beni affetmesen de, gecemdeki Ay ol Hikayedeki Günes ol Abisin Günesi ol
