Read more
Mesela herhangi bir gün müthis bir ic sikintisi seni bogar. Hayat sana karanlik, manasiz gelir. Insan, biraz evvel senin zirvaladigin gibi felsefeler yapmaya baslar. Hatta yavas yavas onu da yapamaz ve cani agzini acmayi bile istemez. Hicbir insanin, hicbir eglencenin seni canlandiramayacagini sanirsin. Hava sikici ve manasizdir. Ya fazla sicak, ya fazla soguk, ya fazla yagmurludur. Gelip gecenler suratina salak salak bakarlar ve on para etmez islerin pesinde, bir tutam otun arkasindan kosan keciler gibi dilleri bir karis disari firlayarak dolasirlar. Aklini basina derleyip bu pis ruh haletini tahlil etmek istersin. Insan ruhunun cözülmez dügümleri bir muamma gibi önüne serilir. Kitaplarda okudugun depresyon kelimesine bir cankurtaran simidi gibi sarilirsin. Cünkü nedense hepimizde, maddi olsun manevi olsun, bütün dertlerimize bir isim takmak meraki vardir, bunu yapamazsak büsbütün cilgina döneriz.
Sabahattin Ali Icimizdeki Seytanda üniversiteli iki gencin gelecek düsleriyle sarmalanmis askini anlatirken aydin kavramini da kendine has üslubuyla tartismaya aciyor.
