Read more
Günümüzün biyoteknolojik ve genetik gelismeleri, insan dogasinin
gelecegine iliskin pek cok tartismayi beraberinde getiriyor. Bu
gelismelerin felsefi, etik ve siyasal sonuclarini ele alan Habermasin
yönelttigi en carpici sorularin basinda, insanin tasarimcisinin yüce bir
varlik degil, yine bir insan olmasinin, insanin kendini taniyip bilmesi
acisindan nasil bir sonuc doguracagi geliyor.
Pratik felsefenin adalet kuramlari tartismalari icinde tikanmasini
elestirip, ahlakin tür etiksel bir anlayis icinde ele alinmasi gerektigini
savunan Habermas, dogal yollardan büyüyüp gelisen ile insan elinden
cikarak var olan insan dogasina iliskin son derece carpici akil
yürütmelere yer verirken, insan dogasinin aracsallastirilmasina karsi
cikiyor, biyoteknolojik tasarima dayali insan yasami modelinin aczini
gözler önüne seriyor ve cagimiza uygun bir kendi olma imkaninin
hangi felsefi ve etik temeller üzerine oturmasi gerektigini sorguluyor.
