Read more
...amac Dublindeki hayatin o denli gercek bir tasvirini yapmakti ki, orada yasayanlar sehirlerindeki bu düsünce ve duygu felci karsisinda dehsete düserek hatalarindan arinacak ve bu sanat eserini bir tür manevi dirilisin lokomotifi olarak göreceklerdi. Bu, eseri belki de fazlaca didaktik kilar ki Joycedan daha az didaktik bir yazar da yoktur. Joyce yargilamaz, sadece gösterir.
Korkuyla ürperen, aski kesfeden, haylazlikla cosan, ölümle tanisan, macerayla tutusan ve kimi zaman sefkat dolu cocuklarin; ayrilmak, kacmak, uzaklasmak isteyip de yerinden kimildayamayan genc kizlarin; kizlarina yol cizen annelerin, anneligi akillarini perdeleyen kadinlarin; zorba babalarin, babalik bilmez hayalperestlerin; despot amirlerin ve tembel memurlarin; degismez arkadasligin ve degisen arkadaslarin; hayal kirikliklarinin, hovardaligin, siyasi catismalarin, insani celiskilerin, hesapsizca gecirilen günlerin ve harcanan paranin, susamanin ve susadikca icmenin, ückagitciligin, nerede aksam orada sabahin, ihtirasli kacak asklarin, batil inancin ve tanriya imanin, hakli haksizligin, gecmise özlemin, günahkarligin ve yakarisin, birlikteligin ve duygusal soyutlanmanin; ara sokaklarin, ana caddelerin, nehir boylarinin, kenar mahallelerin; müzigin, piyanonun, agitlarin... öykülerini dinliyoruz Joyceun Dublinlilerinden.
