Read more
Najbardziej osobista ksiazka Zygmunta Baumana
Najnowsza ksiazka swiatowej slawy mysliciela - wbrew przekornemu tytulowi - jest dziennikiem obejmujacym okres od wrzesnia 2010 do marca 2011 r.
Zygmunt Bauman zaczal prowadzic notatki po smierci zony. Po raz pierwszy czytelnik ma szanse wniknac tak gleboko w swiat emocji wybitnego autora i poznac jego refleksje na wlasny temat.
"Choc lubie byc sam - pisze Zygmunt Bauman - nie znosze samotnosci. Po odejsciu Janiny siegnalem najmroczniejszego dna samotnosci (jesli samotnosc w ogole ma dno). Dotarlem do miejsca, w ktorym gromadza sie jej gorzkie osady, jej najbardziej gryzace, toksyczne wyziewy. Twarz Janiny jest pierwszym obrazem, jaki widze na pulpicie po wlaczeniu komputera, dlatego tez wszystko, co nastepuje po otwarciu Microsoft Worda, prowadzi do dialogu. Dialog zas kasuje samotnosc."
Przewrotnosc tytulu daje jednak o sobie znac. Zygmunt Bauman panuje nad zakresem ujawnianej prywatnosci. Dziennik osobisty staje sie rownolegle notowanym na goraco dziennikiem lektur i zapisem refleksji dotyczacych najwazniejszych wydarzen rozgrywajacych sie w tym czasie na swiecie - bowiem i one o s o b i s c i e go obchodza.
Inspiracje stanowia miedzy innymi wiadomosci z pierwszych stron gazet i internetowe newsy (jak np. sukces rynkowy Facebooka, premiera japonskiej gry Love +, rocznica 11 wrzesnia, ) oraz ulubieni autorzy ( jak J. Saramago, M. Houllebecq, H. G. Wells).
Zygmuntowi Baumanowi udaje sie uchwycic kwestie aktualne, palace, sporne, nowe zjawiska, trendy, o ktorych juz jest lub zaraz bedzie glosno - i blyskotliwym komentarzem zachecic czytelnika do niezobowiazujacej refleksji.
