Read more
Bugünkü sekliyle bilim, 16. yüzyilin ikinci yarisinda Avrupada ortaya cikip zamanla Avrupanin diger medeniyetlere üstünlügünün baslica unsurlarindan biri haline gelmistir. Diger medeniyetler bu üstünlükle ilk önce ugradiklari askeri yenilgiler yoluyla karsilasmislar ve zamanla bilimin, hayatin diger yönlerinde oynadigi rolün de farkina varmislardir. Sonucta bilim, cagdaslasma sürecinde Batidan ithal edilen kültür unsurlarinin en önemlisi olmustur.
Woottonun calismasi, Avrupada bilimin gelisimini Yenidünyanin kesfedildigi 1492 yilindan Newtonciligin Avrupada yayildigi 1750lere kadarki entelektüel maceranin dil ve edebiyatta biraktigi izleri sürerek ele aliyor. Temel tezi, cagdas bilimin, göklerde degisimin mümkün oldugunun görüldügü 1572 yili ile renklerin kaynaginin isikta oldugunun anlasildigi 1704 yillari arasinda icat edilerek evrildigi ve bu sürecin, dönemin dillerine de yansidigidir.
Bu kültürel degisimi ele alan Wootton, Bati dillerinde 1492den önce de mevcut olan ilerleme, olgu, deney, hipotez, teori gibi kelimelerin anlamlarinin kökten bir degisimle bilimsel düsünmeyi mümkün kilan aletlere dönüsmesi sürecini akici bir üslupla okura aktariyor. Böylece Bilimin Icadi, sehitleri Bruno, Galileo, kahramanlari Kepler, Boyle, propagandacilari Voltaire, Diderot ve emekcileri Gilbert, Hooke ile Avrupada yasanan bu cigir acici dönüsümün hikayesini anlatirken ayni tarihlerde dünyanin geri kalaninda benzeri bir degisimin neden yasanmadigi sorusunun cevabina da katkida bulunuyor.
