Read more
Felisberto Hernández, urugwajski prozaik, ktorego tworczosc inspirowala wielkich autorow literatury swiatowej, byl zawodowym pianista. Mialo to ogromne znaczenie dla pisarstwa Hernándeza: jego podstawa uczynil zasady kompozycji muzycznej. Stad ogromna rola rytmu w tej prozie, szczegolny uklad slow.
W Polsce dotad Hernández pozostawal niemal calkowicie nieznany, na swiecie ma spora grupe czytelnikow, co i rusz ukazuja sie antologie jego krotkich utworow.
Najczesciej wystepujace w tworczosci Urugwajczyka slowo to "tajemnica". Caly swiat byl dla autora niezwykly i tajemniczy, przenikniety aura oniryzmu, w pewien sposob niespojny; Hernández uwazal, ze rzeczywistosc, nieskonczona i ciagle zmienna, jest niepoznawalna dla czlowieka. Opowiadania pomieszczone w prezentowanej antologii - a wydaje sie, ze zostaly tu zebrane niemal wszystkie najlepsze utwory Hernándeza - doskonale oddaja te niepokojaca wizje swiata. Brak tu waznych wydarzen, wszystko rozgrywa sie w codziennej zwyczajnosci, w niej bowiem pisarz dostrzegal niezwyklosc. To szczegolne spojrzenie na swiat, ktore kaze autorowi przypisywac przedmiotom czlowiecza nature, ludziom zas zaskakujace cechy, jest sila prozy Felisberta Hernándeza. Zaciera sie tu granica miedzy snem a jawa, miedzy czlowiekiem a przedmiotem; proza Hernándeza odkrywa cudownosc w codziennosci, nieustannie dziwi sie swiatu. To prawdziwie ozywcza, fascynujaca wyprawa w glab wyobrazni.
