Read more
Apokalupto bez watpienia bylo dobrym slowem dla hebrajskiego gala. Apokalupto - wyjawiam, odslaniam, odkrywam, ujawniam rzecz, ktora moze byc czescia ciala, glowa lub oczami, czescia sekretna, plcia lub czymkolwiek, co moze byc ukryte, rzecza tajemna, rzecza zakryta, rzecza, ktora pozostaje w ukryciu i nie jest artykulowana, moze byc wyrazona, ale ktora nie potrafi, albo ktorej nie wolno odslaniac ani wyprowadzac na swiatlo dzienne. Apokekalummenoi logoi to epizodyczne uwagi. Jest to wiec rzecz tajemnicy lub pudenda.
Byc moze byloby konieczne - i myslalem przez moment o zrobieniu tego - by zebrac lub wydobyc wszystkie znaczenia tloczace sie wokol hebrajskiego gala, przygladajac sie kolumnom i kolosom Grecji, obcujac z galaktyka pod Droga Mleczna, ktorej konstelacja ostatnio mnie fascynuje. Co ciekawe, znalezlibysmy tam znowu takie znaczenia, jak te w kamieniu, na kamiennych tablicach, cylindrach, pergaminach lub ksiegach, zwojach, ktore okreslaja idee obnazenia [mise a nu], specyficznie apokaliptycznego odsloniecia, wyjawienia tego, co do tej pory pozostawalo spowite, odseparowane, zatajone, na przyklad cialo, kiedy zdjete zostaje ubranie lub zoladz, kiedy napletek zostaje usuniety przy obrzezaniu. A tym, co zdaje sie najbardziej godne uwagi we wszystkich tych biblijnych przykladach, jakie udalo mi sie znalezc, a ktore musze pozostawic bez komentarza, jest fakt, ze gest obnazenia lub wystawienia na widok - ten ruch apokaliptyczny - jest tutaj bardziej powazny, niekiedy bardziej winny i bardziej niebezpieczny, niz to, co nastepuje potem i czemu moze on dac poczatek, na przyklad stosunkowi plciowemu.
***
Jacques Derrida (1930-2004)
Francuski filozof i pisarz, uczen Michela Foucaulta, tworca dekonstrukcji, ktora wyrosla z interpretacji i lektur Heideggera, wspolczesnej filozofii, lingwistyki i antropologii. Jako poczatkujacy filozof opublikowal trzy ksiazki oparte na zupelnie odmiennym czytaniu filozofii - O gramatologii, Glos i fenomen, Pismo i roznice - ktore przyniosly mu slawe i rozglos, zaszczepiajac, szczegolnie w Stanach Zjednoczonych, zainteresowanie dekonstrukcja, a nastepnie instytucjonalny rozwoj tej dziedziny. Kolejne publikacje, wielowatkowe eseje stanowiace re-lekture calej tradycji filozoficznej, poczawszy od Platona, Kanta, Hegla, Freuda, na Foucaulcie i Levinasie skonczywszy, budzily podziw i szacunek z jednej strony, z drugiej - ostry sprzeciw i krytyke. Opublikowal ponad 60 ksiazek, z ktorych najslynniejsze - Ostrogi. Style Nietzschego, Podzwonne (Glas), Widma Marksa, La carte Postale, Adieu - stanowia wyroznik jego "stylu", bedacego polaczeniem idiomu filozoficznego i pisarskiego. W 1997 r. otrzymal doktorat honoris causa Uniwersytetu Slaskiego.
