Read more
Dünya hizla degisip gelismektedir. Dünyadaki bu hizli degisim ve gelisim egitimi dolayisiyla egitim sistemlerini de degismeye mecbur etmektedir. Diger ülkelerde oldugu gibi ülkemizdeki egitim sistemi yapilandirilirken nasil bir insan yetistirilecegi, hangi hedeflerin gerceklestirilecegi ve hangi yöntem ve metotlarin ise kosulacagi icinde bulundugumuz cagin ihtiyac ve gerekleri göz önünde tutularak belirlenmelidir.
Modern egitim sistemleri, son zamanlarda insan beyninin calismasina, ögrencilerin dogal ögrenme süreclerine, cagdas ögretme ve ögrenme ilkelerine, kalici ögrenmenin gerceklestirilmesine uygun ögrenme yaklasimlarina yönelmektedir. Bu ögrenme yaklasimlari ile ögretilen bilginin nerede ve nasil kullanilmasi gerektigini bilmekle yetinmeyip ögrendiklerini analiz eden, sorgulayan, elestiren ve uygulayan bireyler yetistirmek hedeflenmektedir. Baska bir deyisle ögrendigi bilgileri zihninde ezberleyip, depolayan degil hayatinin her asamasinda kullanabilen özgüven sahibi, analitik düsünebilen bireyler yetistirilmeye calisilmaktadir.
Ögretmenin anlatmasina ögrencilerin ise dinlemesine ve ezberlemesine dayali geleneksel ögretim yöntemleri, günümüzde yerini ögrencinin etkin ve aktif olarak ögrenme sürecine katilmasini saglayan Beyin Temelli Ögrenme, Yapilandirmaci Yaklasim, Coklu Zeka gibi yaklasimlara dayali yöntem ve tekniklere birakmaya baslamistir. Nitekim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersi ögretim programlarina bakildiginda bu programlarin dayandigi ögrenme yaklasimlarinin Coklu Zeka, Yapilandirmacilik ve Ögrenci Merkezli Ögrenme vb. ögrenciyi merkeze alan yaklasimlarin kullanimina isaret ettigi görülmektedir.
