Read more
Po 25 latach transformacji systemu szkolnictwa wyzszego w Polsce, w duzej mierze zwiazanej z wdrazaniem rozwiazan obowiazujacych w Unii Europejskiej, trwa ozywiona debata na temat tego, jak powinien wygladac wspolczesny uniwersytet. Model idealistyczny, w ktorym uniwersytet postrzegany jest przede wszystkim jako instytucja autonomiczna, jako miejsce poszukiwania prawdy o czlowieku i otaczajacej go rzeczywistosci, przeciwstawiany jest modelowi korporacyjnemu, w ktorym uniwersytet to sprawnie dzialajace przedsiebiorstwo, podporzadkowane praktyce biznesowej. Autorzy zebranych w tomie tekstow, zwiazani na co dzien ze srodowiskiem akademickim, podejmuja sie diagnozy stanu polskiego szkolnictwa wyzszego na tle innych krajow europejskich. Dostrzegajac bolaczki polskich uczelni, takie jak m.in. biurokracja, zbyt male naklady na badania naukowe czy niespojnosc uregulowan prawnych, szukaja odpowiedzi na fundamentalne pytanie: jak przywrocic uniwersytetom nalezne miejsce w kulturze? Co zrobic, by polski uniwersytet byl przygotowany na nowe wyzwania technologiczne, byl konkurencyjny wobec uczelni europejskich, odpowiadal na zapotrzebowania rynku pracy, a jednoczesnie nie zatracil swego charakteru universitas jako wspolnoty nauczajacych i nauczanych, platformy wymiany mysli, miejsca ksztalcenia elit spolecznych, nie tylko w wymiarze naukowym, ale i etycznym? Jedno jest pewne: by podjac dzialania naprawcze, konieczne jest tworzenie scenariuszy, ktore uwzgledniac beda zmiany demograficzne, prawne, spoleczne i ekonomiczne.
