Read more
Eli birine asiktir ama derler ki asik olacagi son kisidir karninda cocugunu tasidigi sevgilisi.
Anestis birine asiktir ama derler ki ona asik olacak son kisidir evlenmeye sevincle gittigi esi.
Natalia birine asiktir ama derler ki askinin en büyük tehdit oldugunun degildir farkinda.
Dimitra birine asiktir ama derler ki bastan cikarmistir askini tüm oyunlariyla.
Nikolas birine asiktir ama derler ki duyuramamistir askini ondan uzak kalana.
Aris birine asiktir ama derler ki kanacak kadar saftir askini ondan kaciranlara.
Son Dans, bu alti asigi bulusturan, birbirine baglayan tek köprü yani hayatin ta kendisidir.
Hastalandi. Sararip soldu...
Artik mücadele edecek gücü kalmamisti.
Her gün dayak, her gün küfür. Her gün aglama. Yorulmustu.
Düsünmekten bile yorulmustu. Sadece hazinesi yani kizi vardir onun icin.
Ona ihtiyaci vardi. Tüm cesaretini de yitirmisti. Dogal olarak tüm bu olanlardan bir sey anlamayan Natalia, annesin icinde sönmüs olan seyleri özleyerek büyüyordu. Annesini istiyordu. Bildigi annesini.
Öpüslerini, sarilmalarini, gezmelerini,oyunlarini, gülüslerini, gidiklamalarini özlüyordu.
Mizmizlaniyor, agliyor, kizginlik duyuyordu.
