Read more
Slynne zdanie: "Lepiej smiechem jest pisac niz lzami, smiech to szczere krolestwo czlowieka", wpro¬wadzajace do opowiesci o Gargantui, jest nie tylko zapowiedzia radosci gloszonej przez Odrodzenie, smiech bowiem posluzyl autorowi jako bron w walce starego z nowym. Komizm Rabelais'go ma bardzo rozlegla skale, przechodzi od rubasznego, plebejskiego humoru do cietej chloszczacej satyry. To wlasnie zespolenie komizmu, wystepujacego czesto pod po¬stacia groteski i realistycznego spojrzenia na swiat, zadecydowalo o wymowie ideowej dziela. Stanowi ono bowiem wielki fresk obyczajowy spoleczenstwa fran¬cuskiego w XVI wieku, polaczony z krytyka feu¬dalnych, scholastycznych reliktow sredniowiecza. Ra¬belais nie poprzestaje tylko na krytyce. Przenikniety dazeniami i idealami humanistow Renesansu, slawi pelny rozwoj czlowieka, glosi wiare w nauke pozwa¬lajaca ulepszac bieg ludzkiego zycia.
Gargantua i Pantagruel pisany jest bujnym, soczy¬stym jezykiem, czerpanym z calego bogactwa mowy ludu; Rabelais, wzbogaciwszy slownictwo i skladnie, stal sie jednym z tworcow wspolczesnej prozy francu¬skiej. Dzieki kongenialnemu przekladowi Tadeusza Zelenskiego (Boya) czytelnik polski mo¬ze w pelni docenic walory tego arcydziela, gloszacego idee jakzez aktualne i dzisiaj: wiare w triumf umy¬slu ludzkiego, ufnosc w nauke, przekonanie o zwy¬ciestwie rozumu nad brutalna sila fizyczna.
