Read more
Gazi, pencereye tutundugu sirada Fikriye ayakta kalabilmek icin bütün gücünü harciyordu. Gözlerinden caglayan yaslar, sirtindan girip kalbine saplanan kursunun agzindan bosalttigi kanlara karismisti.
Fikriye. Yavrucugum. Allahim siz onu mu vurdunuz, siz kime kursun siktiniz
Bu askeri kiyafetinizi ilk kez görüyorum. Benim icin mi böyle giyindiniz Bir ayaginiz önde bir eliniz cebinizde. Simdi de diger elinizi bana uzattiniz. Nereye götüreceksiniz beni pasam
siklar tepesine, yine öyle bir yer sectim ki, kimse bizi bulamayacak. Dudaklarini hic tatmadigim bir askla öperken yüreginin gürültüsü agaclari sallayacak. Birileri geliyor diye beni kandiracaksin. Kanacagim bende ayni senin bana kandigin gibi. Seni yüregimin derinliklerine gizleyecegim. Bir daha kimse elimden almasin diye. Bir hüzün vardi. Ona sahip olamadim. Allahim bana seni gönderdi. Sana da sahip cikamadim. O icime islememis bir hüzündü sana vuruldugum anda biten. Sen baharim, yazim, kisim oldun. Sevgilim, askim oldun. Kapatma gözlerini yavrucugum. Salt bana bak. Seni kucaklayan benim. Esas o seni kandiracak. Ben sanip uzatma elini. Bir kez daha öp yüregimden. Bir kez daha bana pasam de. Kurban olsun sana pasan, öl de yoluna ölsün bu pasan.
