Read more
Kimse sana benzemiyor biliyor musun Kimse senin gibi bakmiyor, gülümsemiyor, muziplik yapmiyor. Karsilastigim her insandan bir parca sen ariyorum mesela, senmissin gibi güzel bakiyorum ama yine ici yanan ben oluyorum. Anlayacagin bulamiyorum, seni ya da sana benzeyecek bir tutam insan. Boynum bükük yine devam ediyorum sana geliyormusum gibi adimladigim o soguk kaldirimlari. Kimi zaman yolda yürürken elimi yumruk yapiyorum, kimi zaman sagima, soluma bakip gülümsüyorum... Sanki sen oralarda bir yerdeymissin gibi. Ne bileyim iste, yoklugunla var olmaya böyle alistim.
Bitirmek istiyorum aslinda bir zamanlar senle yürürken bitmesini istemedigim bu yollari. Cünkü artik tek basina olmuyor. Mesela, sen varsin gibi yürüyemiyorum o yollari. Insanlar meczup diyorlar bana... Onlar ne bilsin ki; sen varmissin gibi sagima soluma gülümseyip ve yine sen varmissin gibi rüzgari kucakladigimi. Oysa sen hep varsin icimde bir yerlerde, kaybettigim. Ah, seni bir bulsam; yakani tutup, birakmayacagim hic Sonra bana meczup diyenlere ispatlayacagim varligini. Burada iste diyecegim. Bulamiyorum ki seni be kadin Gel demiyorum sana ama bekliyorum iste, bir umut...
Simdi gitmem gerekli sevgilim, etraf cok soguk olmaya basladi, üstelik evdeki yalnizligim beni bekler. Simdi o da birakirsa beni, hepten kaybolurum. Zaten yalnizligin notasini zor buldum... Hangi acisin bilemedim ki Unutmak kadar agirsin...
