Read more
Ksiazka autorstwa Stanislawa Baranczaka Jezyk poetycki Mirona Bialoszewskiego ukazala sie nakladem Ossolineum w roku 1974. Niniejsza edycja rozszerzona zostala o pozostale teksty Baranczaka o Bialoszewskim. Sa wsrod nich recenzje i eseje, jest poetycka parodia i metodologiczny pamflet.
Znaczenia Baranczakowskiej pracy nie sposob przecenic, i to z wielu powodow. Byla pierwszym tak obszernym, systematycznym, precyzyjnym i bardzo pasjonujacym w lekturze opisem dostepnej owczesnie calosci dziela Bialoszewskiego. Z perspektywy czasu dobrze widac, ze ksiazka przewartosciowala literaturoznawcze, krytyczne i czytelnicze hierarchie: badacz przekonujaco (choc niekoniecznie wprost) przedstawil Bialoszewskiego jako jednego z naszych najwiekszych poetow. Piszac o autorze Mylnych wzruszen, Baranczak w istotny sposob zmodyfikowal tez i poszerzyl myslenie o poezji w ogole.
Ksiazka, przez wielu dzis poszukiwana, pozostaje wzorcowym przykladem interpretacji tekstu literackiego, zarowno pojedynczego wiersza, jak i zbioru dokonan pisarza. Wznawiamy ja w siedemdziesiata rocznice urodzin Stanislawa Baranczaka.
Interpretacje Baranczaka, tak dokladne w strukturalnej analizie tekstu, tak - wydawaloby sie - "sformalizowane" w swoim instrumentarium i swoim przebiegu, sa w efekcie niebywale zhumanizowane, wdzierajace sie w "centrum przezycia" ludzkiego, centrum ludzkiego "zachowania" sie wobec swiata.
Ireneusz Opacki
Bylem trzy dni w Poznaniu. Sporo przyjemnosci i sporo klopotu. A na pewno wysilku. Nie bylo czasu na chodzenie po miescie zupelnie. Wieczory autorskie pochlanialy cala energie. Odwiedzilem Baranczaka w jego mieszkaniu. Troche bylo to krepujace, bo Balcerzanowa, ktora mnie tam zawiozla, uprzedzila, ze mieszkanie jest na ciaglym podsluchu.
Miron Bialoszewski, Tajny dziennik, fragment wpisu z 2 marca 1980 roku
Stanislaw Baranczak (1946-2014) - poeta, literaturoznawca, krytyk literacki, tlumacz. Autor kilkudziesieciu ksiazek, laureat wielu nagrod. Zadebiutowal na lamach prasy w 1965 roku, a jego pierwszy tom poetycki, Korekta twarzy, ukazal sie w roku 1968. W latach 1967-1971 byl czlonkiem redakcji poznanskiego "Nurtu". W 1973 roku obronil rozprawe doktorska o tworczosci Mirona Bialoszewskiego, wydana pozniej przez Ossolineum pod tytulem Jezyk poetycki Mirona Bialoszewskiego. Pracowal na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, skad zostal usuniety w 1977 roku za dzialalnosc w Komitecie Obrony Robotnikow, ktorego byl wspolzalozycielem. W roku 1980 wrocil na poznanska uczelnie, a rok pozniej zostal wykladowca Uniwersytetu Harvarda w USA. Zwiazany z Nowa Fala. Zaliczany do scislego grona najwybitniejszych poetow i tlumaczy polskich XX wieku. W jego ogromnym dorobku translatorskim szczegolne miejsce zajmuja dramaty Williama Szekspira. Jako literaturoznawca badal tworczosc m.in. Bialoszewskiego,
Herberta, Szymborskiej, Milosza i Wata.
Adam Poprawa (1959) - filolog, krytyk literacki i muzyczny, prozaik. Pracuje w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wroclawskiego. Autor m.in. monografii Kultura i egzystencja w poezji Jaroslawa Marka Rymkiewicza (1999), zbioru szkicow Formy i afirmacje (2003), tomow prozatorskich Walce wolne, walce szybkie (2009), Kobylka apokalipsy
(2014). Od dawna zajmuje sie tworczoscia Stanislawa Baranczaka i Mirona Bialoszewskiego. Przygotowal poszerzona, odcenzurowana edycje Pamietnika z powstania warszawskiego (2014). Pracuje nad ksiazka poswiecona dziennikarskiej dzialalnosci Bialoszewskiego w latach czterdziestych i wczesnych piecdziesiatych.
