Read more
Islamofobia jest zjawiskiem, ktore od przelomu lat osiemdziesiatych i dziewiecdziesiatych XX wieku coraz mocniej zaznacza sie w zyciu europejskich spoleczenstw. Ksiazka zawiera omowienie roznorodnych dyskursow antyislamskich, ktore konstruujac islam jako zagrozenie, a muzulmanow jako "innych" i "obcych", wyrastaja czesto z bardzo odmiennych przeslanek. Niektore z nich sa czescia dyskursu krytycznego wobec religii w ogole i wiaza sie z oswieceniowymi ideami postepu, emancypacji i racjonalizmu, inne wyrastaja z konserwatywnej troski o czystosc chrzescijanskiego dziedzictwa i europejskiej tozsamosci (a takze jej narodowych wariantow). Punktem wyjscia jest dla autorki pytanie o to, w jakim stopniu wspolczesna islamofobia powtarza wzory znane z historii europejskiego antysemityzmu. Wazna czesc tekstu wypelnia refleksja na temat relacji miedzy figura Zyda jako Innego a procesami konstruowania symbolicznej obcosci, jaka w europejskim kontekscie zostaja naznaczeni muzulmanie. Wiazac te procesy z wydarzeniami polityczno-ekonomicznymi z ostatnich dekad, autorka przedstawia je na tle historycznych zwiazkow Europy z islamem. Pokazuje przy tym, w jaki sposob wytworzone w epoce kolonialnej orientalistyczne wyobrazenia na temat tej religii ksztaltuja dzisiejsze nastawienia wobec muzulmanow. Poszukujac odpowiedzi na pytanie o przyczyny wzmagajacej sie w Europie antymuzulmanskiej ksenofobii, autorka szczegolna uwage zwraca na przemiany ekonomiczne zwiazane z rozwojem neoliberalnego kapitalizmu, a takze z kryzysem logiki rozwojowej, na ktorej ufundowana zostala zachodnia nowoczesnosc. Zastanawiajac sie na fenomenem polskiej "islamofobii bez muzulmanow" podkresla role, jaka w jej tworzeniu sie odgrywa polperyferyjny charakter Polski.
