Read more
Megerse yasamak ne zormus. Cocukken delicesine büyümeyi isterdik oysa. Özgür olacagimizi zannederdik masumca. Büyüdük büyümesine ama özgürlügümüzü bir cok sey kisitlamaya basladiginda büyümenin iyi bir hal olmadigini fark ettik ve keske cocuk kalsaydik demeye basladik. Hakliyken haksiz duruma düstük. Dogruyu söyleyince dokuzköyden kovulduk. Sakin ha düsündüklerini söyleme dediler. Sabret gecer gider dediler. Hep icimize attik. Sustuk. Durduramadik hatalari. Oysa cok güzel bir dünya vardi elimizde, yasayabilirdik kardesce.Olmadi,yapamadik. Dogru olsak da hakli olsak da kimseye sözümüzü diyemedik Gazetelerde, televizyonlarda cikip inandigi dogrulari söyleyen insanlari gördük, imrendik ama biz onlar gibi olamazdik.Bu nokta da sen de benim gibi düsünüyorsan güzel bir tavsiyem var, Yaz En güzel yöntemdir, Yazmak . Düsüncelerini topla ve özgürlüge acilan kapidan korkmadan gec.
Sayfalar bittikce özgürlügün tadina bir adim daha yaklasacak ve yasamin kiymetini bileceksin. Sonsuzluga dogru yürürken geride ölümsüzlük iksiri icirdigin
yazilarin kalacak. Sen mutlulugu bu vesileyle yudumlarken, hayallerin, dogrularin, olmasi gereken ne varsa olmasi gerektigi gibi olurken kelimelerin cümlelerle bulusacak ve gercekler ortaya cikacak. Duydugun haz ise sana dünyanin hala yasanilabilir bir yer oldugunu ispatlayacak. Mechul Kadin ise yazma
serüveninde degisik kiliklara girip korkularini tetikleyecek. Sen korktukca yeni yazilar kaleminden kan kirmizisi bir renkle bembeyaz sayfalari süsleyecek. Okuyan herkes ölümün ayak seslerini kalp atislariyla karistiracak. Korku, yeni bir ölümlüye senin kaleminle sahip olacak... Kork
