Read more
Ksiazka bedzie zapewne zaskoczeniem dla czytelnika, ze oto o religii postanowili rozmawiac: byly ksiadz jezuita i byly ideowy komunista. Lektura od pierwszych stron pokazuje, ze mamy do czynienia z wspolczesna wersja platonskiego dialogu, ktory w atmosferze przyjazni i tolerancji porusza tematy fundamentalne.
O czym rozmawiaja? O Bogu jednym i wielu bogach, o tolerancji, o poszukiwaniu jedynej prawdy, o tym czym jest doswiadczeni religijne, o relacjach miedzy Bogiem a czlowiekiem, o roli przypadku w zyciu i o swoich mistrzach, na koniec o nadziei.
Mozna wymieniac licznych przywolywanych filozofow, teologow, pisarzy wspolne inspiracje i lektury rozmawiajacych, m. in: Pascal. Lewinas, Jaspers, Gadamer, Sartre, Arendt, Lem, Goethe, Kolakowski, Kertesz, Twardowski, Lem.
Stanislaw Obirek nie kryje, ze w koncepcjach Baumana znalazl potwierdzenie wielu swoich intuicji, ujetych precyzyjniej, niz sam by to umial sformulowac. Zygmunt Bauman zaskakuje znajomoscia problematyki teologicznej i to on wlasnie formuluje przejmujace w wymowie przeslanie o niesmiertelnosci nadziei.
Rozmowcow laczy to samo poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o role religii w zyciu czlowieka. Wbrew oczekiwaniom podazaja wielokrotnie tymi samymi drogami. Znakomicie sie porozumiewaja, dyskretnie przywoluja osobiste doswiadczenia. Rozmowe moderuje umiejetnie Stanislaw Obirek.
Uczestniczenie poprzez lekture w takiej rozmowie to ogromna satysfakcja intelektualna. Czytelnik ma wieksza szanse rozumienia poruszanych problemow, niz w przypadku czytania eseju - bo wypowiadane poglady dynamizuje od razu odpowiedz.
Sposrod licznie przeprowadzanych rozmow z Zygmuntem Baumanem ten dialog zdecydowanie wyroznia pogodny przyjacielski klimat, sprzyjajacy swobodzie formulowania mysli.
