Read more
Inanca göre Seytan istedigi her yere girebilirdi. Dünyaya, hatta cennete bile girebilirdi. O kadar zekiydi ki Tanriyi dahi kandirmaya calisirdi. Imkansiz gibi görünse de bir keresinde Tanrinin cennetine girmisti. Melekler bunu Tanriya ilettiginde ise Tanri öfkelenmisti. Büyük bir öfkeydi. Cennete bizzat girip Seytanin yakasina yapisip oradan cikardi. Tanri katina yeniden geldiklerinde Seytani karsisinda diz cöktürdü. Yüzündeki pis gülümseme rahatsiz ediciydi. Tanri hicbir sey demedi. Ayaga kalkti ve Seytanin yanina gitti. Sessizce birkac kelime fisildadi. Seytanin yüzündeki gülümseme yerini korkuya birakti. Seytan, dünyaya düsmeye basladi.
Tanri, Seytani bir kez daha cennetten kovmustu.
Hemen ardindan Büyük Melege bakti. Melek basini onaylayarak öne egdi ve Tanrinin huzurundan cekildi. O da dünyaya inmeye basladi.
Iste bu, Melek ve Seytanin savasi, Kiyameti baslatacakti. Fakat yalniz savasamazlardi. Seytan, yüregi temiz insanlari, Melege karsi kiskirtti. Melekse Tanrinin emrine uyup iyi insanlari yanina aldi. Kiyamet Savasi baslamisti.
