Read more
W prezentowanej ksiazce autor dowodzi, ze jezyk rytualow i gestow modlitewnych we wczesnosredniowiecznej Francji odzwierciedlal polityczne i spoleczne stosunki panujace w owczesnym spoleczenstwie, wzajemne zaleznosci, porzadek spoleczny. Pokuta publiczna i towarzyszace jej gesty, wiara we wstawiennictwo swietych, zwyczaj okazywania szacunku zwierzchnikom - wszystkie te elementy skladaly sie na rytual zwany suplikacja, ktory - zdaniem G. Koziola - odzwierciedlal dokladnie jezyk politycznych i spolecznych sposobow komunikowania sie.
Autor wskazuje takze, ze w odroznieniu od rytualow takich, jak: hold, koronacja, czy uroczysty wjazd - rytualy blagalne, suplikacje, nie byly tak sformalizowane, ani rozbudowane. Podkresla, ze trudno jest wyodrebnic je jako osobne momenty rytualne wyjete z praktyki codziennego zycia politycznego. Suplikacja i zwiazana z nia symbolika stanowily staly element kultury wczesnego sredniowiecza. Byly wiec nie tylko jednym z wielu rytualow, ale pewnego rodzaju dyskursem, przenikajacym spoleczne wyobrazenia i wplywajacym na ksztalt wyobrazen o wladzy oraz na relacje wladca-poddany, a tym samym na ksztalt sposobu sprawowania wladzy.
