Read more
Bir seyyahla, onun cölde karsilastigi yirtici hayvanlari anlatan o sark masallarini kim bilmez ki. Seyyah, hayvandan kurtulmak icin susuz bir kuyuya atar kendini. Orada, kuyunun dibinde bir ejderha görür. Onu yutmak icin agzini acmistir. Yirtici hayvan tarafindan parcalanmamak icin yukariya cikmaya cesaret edemezken ejderha tarafindan da yutulmamak icin asagiya atlayamayan bu zavalli, kuyunun duvar taslari arasindaki bir dali yakalar ve ona simsiki tutunur. Elleri uyusur ve az sonra, her iki tarafta bekleyen felaketin kucagina düsecegini hisseder, ama hala simsiki yapisip durmaktadir dala. O sirada biri beyaz biri kara iki farenin onun tutundugu dalin cevrisinde dolasip dali kemirmekte olduklarini görür. Birkac dakikasi vardir. Dal kopacak ve o da canavarin agzinin icine düsecektir. Seyyah bunu görür ve kurtulma sansinin olmadigini bilir. ama havada debelendigi sürece, cevresine bakinmaktadir. Calinin yapraklarindan bal damlalari görür. Dilini uzatipbunu yakalamaya koyulur. iste ben de ayni, beni parcalamaya hazir oldugunu bildigim halde, hayatin dallarina tutunuyorum ve bu azaba niye düstügümü bir türlü aklim almiyor ve simdiye kadar bana teselli vermis olan bali emmeyi deniyorum. Ama bal bana tat vermez oldu artik; beyaz ve siyah fareler gece gündüz tutundugum dali kemirmekteler...
