Read more
Ksiazka p.Eryka von Kuehnelt-Leddihna "Wolnosc czy rownosc" stanowi pozycje wazna w katalogu prawicowca. Przede wszystkim dlatego, ze pisana jest przez katolika - a w Polsce, gdzie wiekszosc stanowia katolicy, slowo "liberalizm" traktowane jest niemal jak "satanizm". P.EvK-L pokazuje na gleboka wiez chrzescijanstwa, w szczegolnosci nurtu wywodzacego sie od sw. Tomasza z Akwinu, z klasycznie rozumianym liberalizmem. Oczywiscie to, co dzis, jak w USA, okreslane jest slowem "liberalism" nie ma wiele wspolnego z liberalizmem: to po prostu socjal-demokracja uzywajaca wolnego rynku jako narzedzia do zwiekszenia kontroli
nad ludzmi.
Godna podziwu jest erudycja Autora, ktory pieczolowicie przytacza watpliwosci tworcow Stanow Zjednoczonych co do demokracji i egalitaryzmu - choc melancholijnie zauwaza, ze "Ci, ktorzy chca uniknac pomieszania i staraja sie o klarownosc w dyskursie politycznym, dokladnie rozrozniajac miedzy liberalizmem a demokracja oraz miedzy demokracja a republikanizmem, prawdopodobnie tocza przegrana bitwe". Ja sadze, ze jesli ja przegramy, stoczymy sie w odmet belkotu - ale samo wydanie tej ksiazki jest przejawem wiary, ze ta walka nie jest przegrana.
Autor bierze byka za rogi pokazujac, ze korzenie dzisiejszego neo-niewolnictwa tkwia w demokracji - i bardzo starannie pokazuje, ze mysliciele XVIII i XIX wieczni doskonale zdawali sobie z tego sprawe. Przy okazji krotko i tresciwie pokazuje, jak blednym jest uwazanie Aleksego de Tocquevill'a za zwolennika demokracji. Dzieki Niemu z odmetow historii mamy odkopane takie perelki, pasujace jak znalazl do dzisiejszego sporu o Trybunal
Konstytucyjny, jak mysl socjalisty Jozefa Proudhona: "Z powodu niewiedzy o prymitywnosci swych instynktow, z powodu checi natychmiastowego spelnienia swych potrzeb i pragnien, ludzie wola dorazne formy wladzy. Nie chca wcale gwarancji prawnych, gdyz nie wiedza, czym sa i jak dzialaja. Nie obchodza ich wyrafinowane
mechanizmy hamulcow i rownowag (checks and balances), poniewaz nie korzystaja z nich bezposrednio. Pragna pryncypala, ktoremu beda mogli zawierzyc, przywodcy, ktorego zamiary znane sa ludziom i ktory poswieci sie realizacji ich interesow. Tegoz przywodce obdarzaja nieograniczona i nieodparta wladza. Lud uznaje za sprawiedliwe to, co jest dlan uzyteczne. Poniewaz jest ludem, wysmiewa wszystkie formalnosci i nie naklada zadnych warunkowych ograniczen na depozytariuszy wladzy".
