Read more
Elli yillik bir karanlikta kalma döneminin ardindan 1990larda Felipe Alfau gizli bir edebiyat hazinesi olarak Amerikada yeniden kesfedildi. Kendi zamaninin cok önünde edebi teknikler kullanarak Nabokov, Pynchon, Barthelme, Barth ve Sorrentino gibi Amerikan edebiyatinin postmodern devlerinin öncüsü oldugu ilan edildi.
Alfaunun yaratici jestler komedisi, her eglence parkindaki aynali labirentler gibi kafa karistirici, delirtici ve fazlasiyla eglenceli. Modern bir cok-satanin gerektirdigi her seye sahip cinayet, ensest, günahkar rahipler, sehvetli rahibeler, birkac intihar, cesitli gizemler, yasayan ölüler, pezevenkler ve fahiseler ve sairler, Cinden Filipinlere, Karayiplerden Avrupaya uzanan mekanlar. -Washington Post
Okuyucular Alfauyu yalnizca Nabokov ve Calvinoyla degil, Garcia Marquez ve Borgesle de kiyasliyor.
Locosun üzerinde biraktigi etki daha ziyade ask gibiydi. Bu kitabin cazibesine kapilmistim ve onu asla unutamadim. Yine de simdi yeniden okudugumda, kitaba dair hatirladiklarimin biraz karmasik oldugunu görüyorum; heyecanli bir genclik askinin hatiralari gibi sanki. Alfau ya da kitabi acikca benim kaderimdi; onunla sonradan Nabokovun Solgun Atesinde ve bircok kez Italo Calvinoda karsilastim. Ama Locos ilk askimdi ve yazarin da tek kitabiydi. Alfauyla bir daha karsilasmadim; Ispanyollar adini bile bilmiyorlardi. Belki de Amerikada yasadigindandir; sayet gercekten yasadiysa tabii. Ama ülkesinde Locosu benden baska okuyan biriyle tanismadim. Simdiyse kitap yeniden basiliyor. Yaklasik elli yil önce kurulmus ve Kasifler olarak bilinen bir Farrar ve Rinehart kulübü bir sekilde kitabi yeniden kesfetmis
