Read more
Görülüyor ki herkes kendi Rabbi olan isme tabidir. Bu yüzden de kimsenin Rabbi kimseye uymaz. Herkes kendi ismine dogru yönelir ve kendi isminin ögretmenliginde hareket eder. Bunun aksine hareket eden mutlu olamaz. Mutlulugu icin kendi ismine yönelmesi mecburiyeti vardir. Mutluluk ile kastedilen huzurdur. Demek ki, mesreplerimizden ve nefsimizin arzularindan dolayi ismimizden uzaklasirsak huzuru kaybederiz. Bu da mesrepleri yenmek konusunda bizleri gayrete getirir.
Ancak hicbir seye önem vermeyen, yalniz Allaha odaklanan kisiye kamil insan denir. Bunlar bütün isimleri anlar ve bilirler. Ama onlarda da rahmet gazabi örttügü icin, cemal isimler celal isimlerin üzerini örtmüstür. Böylece onlarda bütün isimler Allaha yönelmeleri icin bir firsat teskil eder. Biz de kamile uydugumuz ölcüde Allaha yaklasir ve Onu daha cok sevmeye baslariz.
Hz. Ismail herkesin bir vazife üzere bu aleme geldigini ve onu yapmakla yükümlü oldugunu kabul ederek, yaratilmisa güzel nazarla bakmak derecesine ulasti. Bu da onu diger nefislerden ali üstün kildi.
