Read more
Czas, postep nauki, pojawienie sie nowych teorii, rozwoj, udoskonalenia czy - jak chce Fromm - rewizja klasycznej freudowskiej psychoanalizy stala sie niezbedna i nieuchronna. Wyroznic tu mozemy nurt zwiazany z A. Adlerem (psychologia indywidualna), C.G. Jungiem (psychologia analityczna) oraz zwiazany gl. z E. Frommem nurt psychoanalizy humanistycznej, ktorej zasadnicze zadanie widzi autor jako zajmowanie sie procesami, ktore moglyby doprowadzic raczej do przystosowania sie spoleczenstwa do potrzeb czlowieka niz do przystosowania sie czlowieka do spoleczenstwa. Pokazuje takze roznice i pokrewienstwa swojego podejscia, a psychoanaliza egzystencjalna R.D. Lainga, a takze koncepcja wolnosci seksualnej W. Reicha oraz ostro polemizuje ze specyficzna interpretacja freudyzmu dokonana przez H. Marcusego.Pamietac tez trzeba o spolecznych, socjologicznych zainteresowaniach Fromma, jego teoria psychoanalityczna zawsze ma wymiar nie tylko jednostkowy, ale tez spoleczny. Dlatego w Rewizji psychoanalizy jednym z zasadniczych zagadnien jest opis wplywu nieswiadomosci spolecznej na ksztalt, strukture spoleczenstwa (gdy tymczasem Freud zajmowal sie glownie nieswiadomoscia w ujeciu indywidualnym). I jak pisze w Poslowiu prof. R. Saciuk E. Fromm zastepuje mechanistyczno-materialistyczne ramy filozofii Freuda perspektywa humanistyczna.
