Read more
Hitchcock filmleri, Stephen King, korku, bilimkurgu ve dedektif öyküleri, popüler romantik romanlar, günümüz kitle kültürü, Stalinist pornografi, Bicimsel Demokrasi, sonra Lacan, Hegel, Kant, Sade ve digerleri... Hepsi bir arada, yan yana.
Icinde hep rahat edegeldigimiz düsünme ve aciklama cercevelerinin otomatikliginin sekteye ugradigi anlarda hissettigimiz, sezdigimiz, ama en derinlerdeki mantigina bir türlü nüfuz edemedigimiz icin söze dökülmeden kalan seyler vardir... Son dönemde Avrupanin cevresinde yükselen yeni sosyal hareketlerin icinden gelen Slavoj Zizek, belki tam da bu mesafesi sayesinde, bu tür seyleri söze dökmeyi basarabiliyor. Bunu ilk elde bir arada düsünemeyecegimiz tema ve kisileri birlikte okuyarak yapiyor; Zizeke özgü bu yamuk bakis sayesinde, dik, cepheden bir bakisla asla görülemeyecek yepyeni düsünce katmanlari seriliyor gözlerimizin önüne. Zizek bir tastan digerine seker gibi yazdigi halde, anlatiyi asla dagitmadan, olaganüstü bir akicilikla, yasadigimiz cagin kültürel ifadelerini boydan boya katedebiliyor.
Hangi alana yerlesiyor bu kitap Felsefe mi, psikanaliz mi Film ya da edebiyat elestirisi mi Yoksa sosyoloji ya da siyaset mi Bizce hepsine ve hicbirine. Sadece su söylenebilir; Böyle bir metin ancak Zizek tarafindan yazilabilirdi.
