Read more
Mevlananin saheseri Mesnev, yazildigi XIII. Yüzyildan beri insanlik icin isik sacmaya; Müslim veya gayr-i Müslim, kim olursa olsun, kendisine yönelen herkese, kabiliyet ve istidati ölcüsünde faydali olmaya; her kesimden insanin manev dertlerini, psikolojik sorunlarini dindirmeye; sevgi, hosgörü ve ilah aski tattirmaya devam etmektedir.
Mevlana, bu eserinde Kuran ayetlerini yorumlarken, insan-bicimci bir üslup kullanmistir. Süphesiz bu metot, bizzat Kuranin da kullandigi bir üsluptur. Bu metot mutlak, görünmeyene ve soyut manev konulara sembol ve simgelerle göndermelerde bulunarak, madde ötesinin de makul oldugunu göstermeye calisir.
Bu calismada, Kuran ayetleri referans alinarak Mesnevdeki tasavvuf konular tasnif edilip bir araya getirilmeye calisilmistir. Calismanin tasavvufla ilgili kismi ise iki bölüm halinde ele alinmistir. Birinci Bölümde Mesnevde tasavvuf muhteva ve bu muhteva ile ilgili Kuran ayetlerinin degerlendirilmesi; Ikinci Bölümde ise ahlak konular, ahlak-i seyyie ve ahlak-i hamde basliklari altinda tasnif edilip degerlendirilmistir. Mesnevde bu konular belli bir sistem icerisinde ele alinip incelenmediginden, konular cesitli tasavvuf mevzular basligi altinda siniflandirilmistir. Bu tasnif yapilirken, Kuran ayetleri referans alinarak konu basliklari olusturulmustur. Bu konular islenirken, önce terimlerin kelime ve istilah manalari aktarilmis, sonra bazi mutasavviflarin görüslerine deginilip, Mevlananin isarette bulundugu ayetin meal ve yorumu verilmeye calisilmistir.
