Read more
Dit boek behandelt de meest voorkomende vormen van pathologie in de voet. Onder andere wordt aandacht besteed aan platvoeten, holvoeten, achillespeesblessuren, de enkeldistorsie, het tarsaal tunnelsyndroom, het hielspoor en groeischijfaandoeningen in het jeugdige voetskelet.
Zoals gebruikelijk in de boekenreeks van Orthopedische Casuïstiek wordt ieder onderwerp besproken aan de hand van patiëntencasuïstiek uit de dagelijkse praktijk. Recente wetenschappelijke inzichten komen aan bod in addenda die volgen op de patiëntencasus.
De tekst is rijk geïllustreerd met educatieve tekeningen en foto's. De bijlagen achterin het boek tonen allerlei handige overzichten van onder andere het functieonderzoek van de voet, toegevoegde testen, innervatie en concrete oefeningen bij achillespeesblessures.
List of contents
Inleiding.- Sinds drie weken bestaande pijn aan beide achillespezen bij een 61-jarige prednisongebruiker.- Addendum: de achillespeesruptuur.- Pijn aan de achillespees bij een 22-jarige volleybalster.- Addendum: achillespeestendinose: de meest recente inzichten.- Ruim een jaar bestaande hielpijn bij een 32-jarige langeafstandloper.- Pijn in voeten en knieën bij een 10-jarige voetbalster.- Hielpijn bij een 21-jarige jongen, acuut ontstaan na een sprong.- Geleidelijk ontstane pijn onder de hiel bij een 84-jarige sportieve wandelaar.- Pijn onder beide hielen bij een 26-jarige medewerker in de thuiszorg.- Addendum: de fasciosis plantaris en het plantaire hielspoor: een gevolg van tractie of compressie?.- Een 27-jarige langeafstandloopster met chronische hielpijn die plotseling verergerde.- Pijn en doofheid aan de mediale zijde van de voet bij een 46-jarige schilder, ontstaan enkele weken na een zweepslag.- Addendum: het tarsaletunnelsyndroom.- Een frequent recidiverende enkeldistorsie veroorzaakt mediale voetpijn bij een 16-jarige voetbalster.- Addendum: het inversievarustrauma.- Traumatisch ontstane pijn en zwelling van de grote teen bij een 15-jarige voetballer.- Addendum: de ossa sesamoidea van de voet.
Summary
Koos van Nugteren Toen in de loop van de evolutie de (aap)mens op twee benen ging staan, veranderde de functie en anatomie van de voet. De grijpfunctie van de voeten om zich in bomen te kunnen voortbewegen verdween volledig; de voet diende voortaan om zich te verplaatsen zonder de handen te gebr- ken. De stabiliteit van de voet nam daardoor sterk toe en de mobiliteit van de voetgewrichten nam af. Dit was noodzakelijk om de grote krachten te kunnen opvangen die gepaard gingen met het lopen op twee benen; het volledige lichaamsgewicht moest immers worden gedragen. Enige mo- liteit in de voetgewrichten was nog wel nodig om op oneffen terrein te kunnen lopen. Het enkelgewricht (talocruraal) diende daarbij vooral voor de voortbeweging (dorsaalflexie-plantairflexie). De gewrichten van vo- wortel en middenvoet zorgden voor standsverandering van de voet op – in zijwaartse richting – oneffen terrein (pronatie-supinatie) (figuur 0-1). Inversie of supinatie is het naar binnen keren van de voetzool. Eversie of pronatie is het naar buiten keren van de voetzool. Beide bewegingen komen tot stand door een aantal bewegingen in de afzonderlijke voet- [1] gewrichten waardoor de voetbeentjes onderling van positie veranderen. Functie van de voetgewrichten Aanpassing van de voet aan – ‘zijwaarts’ – oneffen terrein werd mogelijk gemaakt door de articulatio subtalaris, talonavicularis en, in mindere mate, de articulatio calcaneocuboideum. Samen met het enkelgewricht maken voorgaande drie gewrichten van de voetwortel het mogelijk om op alle schuine oppervlakken de voet vlak en stabiel neer te zetten.
