Read more
Ustanowione przez Kanta prawo moralne ugruntowane jest w istocie naszego rozumu, wyplywa z naszej swiadomosci moralnej, a nie jest nam z zewnatrz narzucone. My sami sobie ustanawiamy - wedlug Kanta - naczelna zasade moralnosci, wyznaczajaca kierunek naszej woli, sami sobie stwarzamy kategoryczny imperatyw, nakazujacy bezwzglednie, a sankcji prawa moralnego nie szukamy na zewnatrz siebie, lecz w glebi naszego ducha. Zrodlem, skad plyna nakazy moralne, nie jest tu panstwo, jak chcial Hobbes, nie kosciol, jakby tego pragneli etycy teologiczni, nie tzw. opinia publiczna - etyka Kanta odrzuca wszelka heteronomie, jest na wskros autonomiczna: dzialajacy osobnik sam sobie daje zasade swego postepowania, sam jest moralnym prawodawca. Lecz pamietac trzeba, ze nie ma tu Kant na mysli empirycznego osobnika, istoty podleglej zmiennym wciaz sklonnosciom i popedom, lecz owego lepszego czlowieka, ktory tkwi w kazdym z nas, owa rozumna, myslna [inteligibilna - przypis redakcji] osobowosc, homo noumen - ten jest - wedlug Kanta - istotnym prawodawca moralnym, gdyz jest czystym rozumem: autonomiczny charakter etyki Kanta znajduje swoj wyraz w autonomii rozumu.
Ze Wstepu tlumacza
