Read more
Bruno Schulz byl artysta totalnym. Nie tylko malowal i rysowal, nie tylko pisal wlasne opowiesci, ale rowniez zajmowal sie tlumaczeniem. I to wlasnie jemu zawdzieczamy genialny przeklad Procesu Franza Kafki.
Proces w tlumaczeniu Schulza ilustrowany jego grafikami.
Impulsem do napisania Procesu bylo dla Kafki zerwanie z narzeczona. Pisarz planowal poczatkowo opowiadanie o konflikcie ojca z synem. Jednak w trakcie pracy ksiazka urosla do rangi utworu, jaki znamy dzis.
Glownym bohaterem powiesci jest kawaler, Jozef K. Pewnego dnia budzi go wtargniecie do jego mieszkania dwoch urzednikow, ktorzy informuja, iz zostal aresztowany, choc nie popelnil zadnego wykroczenia. Pozwalaja mu zreszta prowadzic normalne zycie, z tym, ze caly czas musi byc do dyspozycji sadu. Jednak od tej chwili zycie Jozefa K. staje sie pasmem absurdalnych zdarzen.
Sila tej opowiesci jest jej niezwykla atmosfera. O ponurych absurdalnych sytuacjach mawiamy dzis, ze sa kafkowskie. Nieokreslonosc winy Jozefa K. pozakazuje, ze kazdy z nas moze byc osadzony. Autor wyraznie nawiazuje do procesow inkwizycyjnych. Jest to tez niewatpliwie opowiesc o totalitaryzmie. Przy czym instytucja totalitarna staje sie sad, ktory odbiera bohaterowi prawo do obrony.
Powiesc obrosla ogromna iloscia odczytan i interpretacji - pisano, ze mowi o samotnosci, o winie i karze, o odpowiedzialnosci za wlasne zycie (Erich From)...
Wszystkie te tematy sa nadal niezwykle aktualne.
I pomyslec, ze nie moglibysmy czytac Procesu, gdyby przyjaciel Kafki nie posluchal umierajacego pisarza, ktory zadal spalenia wszystkich pozostawionych przez siebie papierow.
