Read more
Brzmienia czasu to kolejna ksiazka Jerzego Limona z zakresu teorii teatru. Autor koncentruje sie w niej na dwoch zasadniczych dla teatru zagadnieniach: aktorstwie i jezyku. Starajac sie unikac raf ideologicznych dzisiejszego dyskursu humanistyki, poddaje analizie zarowno teatr "klasyczny", jak i jego najnowsze nurty, czy nawet zjawiska artystyczne podszywajace sie pod teatr. Podkreslajac olbrzymi, wzajemny wplyw dzisiejszego teatru i sztuki (w tym takze nowych mediow), autor stara sie - na przekor modnym tendencjom do zacierania granic - rozroznic poszczegolne artystyczne media, a nawet je zdefiniowac. Nie jest to zadanie latwe, zwlaszcza wobec tak skomplikowanych i roznorodnych komponentow sztuki teatru, jak aktorstwo czy jezyk (mowa sceniczna). Podejmuje sie tego, wykorzystujac wlasna koncepcje teatralnosci, rozdwojenia czasu i "piatego wymiaru". Pozwala mu to na wypracowanie koncepcji teoretycznych, znajdujacych potwierdzenie w rozlicznych inscenizacjach, jakie w swoich wywodach przywoluje. Weryfikowalnosc stawianych tez sprawia, iz ksiazka ta staje sie rowniez obrona nauki o teatrze w czasach zmieniajacych sie mod, wszechogarniajacej ideologizacji i politycznej poprawnosci.
