Read more
Emil Cioran (1911-1995), urodzony w Rumunii, ale od wczesnej mlodosci (od 1937 roku) osiadly we Francji jeden z najwybitniejszych wspolczesnych pisarzy i filozofow, swoja pierwsza ksiazke Na szczytach rozpaczy napisal jeszcze po rumunsku w 1934 roku. Otrzymal za nia Nagrode Fundacji Krolewskiej w kategorii debiutu, podobnie jak Eugen Ionescu (pozniej Eugene Ionesco), ktory obok Mircei Eliadego byl w XX wieku trzecim najwybitniejszym Rumunem z pokolenia Ciorana. W okresie pisania Na szczytach... Cioran, tak jak Eliade, przezywal krotkotrwaly okres fascynacji faszyzmem, od czego pozniej zdecydowanie sie odcial. Na szczytach... stanowi tez debiut jego mysli, ktora przyniosla mu swiatowa slawe w poznych latach tworczosci po opublikowaniu kilkunastu ksiazek oswietlajacych w aforystycznej czesto formie glowne watki jego "radosnego pesymizmu". Czytelnik znajdzie tu zaczatki tej drogi, mysli rozwijane takze pozniej - skupione wokol rozpoznania zycia jako cierpienia i wokol koncepcji ratunku przez odkrycie pustki. Pustka, pewnosc braku zbawienia zastepuje pozor wiedzy i wiary. Na podlozu tej wlasnie wolnosci mlody Cioran znajduje tragiczne zbawienie. W odleglej Transylwanii jak francuscy egzystencjalisci burzy "absurdalne mury", by ich potem przescignac w radykalizmie tego przedsiewziecia.
