Read more
Zaman gectikce Davetsiz Misafir benim icin bir televizyon programi olmaktan cikti. Gittigim her il, cektigim her bölüm, siktigim her el, tattigim her as degistirdi beni Isini en iyi sekilde yapmaya calisan bir program sunucusu, sahibinden; Türkiyemin dört bir tarafinda analarin, agalarin, bacilarin sofralarina konuk olan Davetsiz Misafire dönüstüm. Ustalar ile etleri keserken, ciraklarla türküler söyleyip ocaklarin basinda saatlerce kuzularin pismesini beklerken, Anadolu kadinin hamurlu ellerine suyu dökerken; anladim ki bu program artik bambaska bir sey olmustu benim icin
Daha ilk bölümde bir findik agacindan ince bir dali ödünc aldim. Yaren dedim ona Sonrasinda elimden birakamadim nedense Özenle cekim arabalarina önce onu yerlestirdim, sonrasinda kendimi Zamanla kurudu, sanki boyu bile uzadi ya da bana öyle geldi. Sonra bir kilif diledim onun icin Benimle adim adim gelen, söylesilerime, misafirligime yarenlik eden dostum icin özel siyah renkli bir kilif diktirdim. Gözümden sakinir oldum, kimseye emanet edemedim ki hala edemem. Dedim ya bir deneme, bir televizyon programi olarak baslayan yolculugum her bölümde, sehirde, adimda bana yepyeni seyler katmaya baslamis, Yarenle baslayarak zenginlestirmisti hayatimi Kendimi Yarene türküler söylerken buluyordum bazen
