Read more
Hickiriklar birden artti. Bu hickirik normal bir aglama degildi. Basini gökyüzüne kaldirdi. Gözlerinden dökülen bir damla, sessizlikte topraga kavustu.
Bu hickiriga, kulübenin bekcisi karabas eslik etti. Efendisinin cani yanmisti. Acaba birileri mi efendisini üzmüstü. Hafif bir hirlama ile agaclarin arasinda hareketler olustu. Kuslar uctu. Kurbagalar sustu. Agaclarin arasindan baska canlilar kacti.
Karabas, kimsenin efendisini rahatsiz etmedigini anlayinca o da efendisi gibi aglar vaziyette sesler cikarmaya baflladi. Kümesten horoz ve tavuklar ses armonisine hafiften katildilar.
Eller Ulu Yaratici ve Terbiyeciye acilmis. Gönül kendini naz makamina ulastirmis.
Boyun bükülmüstü. Hafiften gökyüzüne bakan bükük boyun;
- Allahim Yer, gök ve arasindaki her sey senindir. Sen yaratir sen diriltir ve sen öldürürsün. Rizki veren sensin. Can veren, saglik veren sensin.
Dilersen ol der yaratirsin, dilersen yok ol der öldürürsün. En güzel isimler senindir. Bu isimlerinle sana yalvariyor ve senin önünde secdelere kapaniyorum. Allahim Ulu Peygamberler sana nasil yalvardilar, Senden ne istediler, senden nasil korktularsa ben de sana onlarin yaptigi dualarla dua
ediyorum. Dualarimi kabul buyur.
- Göl, dere, orman ve bahcenin etrafinda her ne varsa hepsi birden,
- min, dediler. Bu güzel insan yeniden basladi dua etmeye.
