Read more
Necati Tosuner Cilginsida bir seyin eksik kaldigi, yok, olmuyor denilen anlarin kirilgan öykülerini anlatiyor. Beklenen yilginliklarin sezgisiyle cogalan kaygilari, insanin kendisinden usanisini, bezginligi ve usulca damlayan bir su sesi gibi ice isleyen sevinci bir araya getiriyor. Sevinc ve kayginin birbirine carpmasiyla olusan büyük patlamanin yarattigi korkunc boslugun yikici anlamsizligini resmediyor.
Seni bulmus olmak beni korkunc sevindiriyor. Icimden kervanlar geciyor. Marsandizler geciyor. Bir demet kir cicegi geciyor. Bir marti kanat aciyor, -mevzun. Süzgün bir sandal geciyor icimden. Saclari kurdeleli bir kiz cocugu geciyor. Ben seni cok aradim... demek geciyor icimden. Seni nasil da buldum... demek geciyor. Beynime igne batiyor seni yitirdigimi düsününce. Sanki kanim cekiliyor, icten ice donuyorum sanki, seni nicin yitirdigimi düsününce. Seni yitirmis olmak.. seni bulmus ve yitirmis olmak geciyor icimden.
