Read more
Yusuf ve Tosun Bey, Karliovaya dogru yola ciktilar. Atlarini serbest birakmislardi. Ikisinin de yönü Karliovaydi ama gönülleri, cok farkli yollardaydi. Tosun Bey, son bir aydir yasadiklarini düsünüyor, bunlari anlamakta güclük cekiyordu. Filipe, Kizanlik ve Ta t a rp a z a rcik gibi güzelim güller diyarlarinda neler oluyord u böyle Nicin gül alip gül vermek yerine, kan, kin ve düsmanlik alinip veriliyordu Yüzlerce yildir Müslümanlarla kardes kardese yasayan Bulgarlar, nasil bu kadar acimasiz oluyorlardi Bunlar gibi nice soru Tosun Beyin beyninde birbirleriyle carpisiyor, cevap denen cikis yolunu ariyordu. Yusuf da Tosun Bey gibi, Bulgarlar nicin ayaklaniyor, günahsiz insanlar, acimasizca nicin öldürülüyor diyor, beynindeki sorulara cevap ariyordu. Bu sorulari To s u n Beye sormak istedi. Anladi ki onun hali kendinden farkli degildi. Kime sorsaydi, ninesine mi, yoksa hocasi Ismail Pehlivana mi Yusuf, Ya Rabbi, beynimdeki cevapsiz suallerin, cevabina kavusmami nasip et diye dua ediyord u . Üstelik Yu s u fun hali Tosun Beyden daha fenaydi. O, daha hayatin gercek güzelliklerini tanimadan, kücük acilariyla karsilasmadan, cok büyük, cok yikici, pek cok akilli kimsenin dahi cevap bulamadigi acilarla karsi karsiya kalmisti.
