Read more
Kulak verin, kulak ver sevgili okur. Bin yil derinden gelse de
yanibasindaki ses bak ne söylüyor, kime, kim icin konusuyor;
boyun egdirdim isli güllere, dag rüzgarlarina, firtina ve
kasirgalara diz cöktürdüm. bosluga, gizlice carpan gün isigina
kayalarda, cesaretimi miras biraktim ölümümle.
boyun egdirdim saraya ve orduya.
ya halk. ya halk
halk mi dediniz
bilirim halki, basit, caresiz, korkak, katil ve zavallidir onlar...
oysa bir ülküler insaniyim ben.
kadinin ve erkegin ilerisindeyim.
yüksek sanata inandim.
okudum, tutkuyu anlamak icin okudum.
baskalari olmadan, ask ve sevgi olmadan yasamayi ögrendim.
ya iktidar iktidarin yollari cesit cesittir.
sanat bazen kötülügü gereksinir.
ve cöktü artik soylularin egemenligi...
irenenin boguk sesidir bu. isli güller, beyaz isli güller gibi
ipek samarlar vurur koklayana, bizanstan buraya, ve elbette
yarina da yüksek bir roman ilmegi, iktidarin sehvetinde
yüzenler kadar kirbaclanmanin zevkini yasayanlara da
bestelenmis bir duvar müzigi, pence pence bir selim ileri
romani, kara zamana, kopkoyu bir gözyasi, acisiz, sessiz bir
konuskan, bir yüksek yazi gecidi, kalpten agriyanlar icin.
-Ömer Erdem-
